Ο όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης για την γνωριμία με τον Θεό

Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης:Ἔχυσα πολλά δάκρυα μέ τή σκέψη ὅτι, ἄν ἐμεῖς οἱ μοναχοί πού ἀπαρνηθήκαμε τόν κόσμο δέν σωζόμαστε, τότε τί γίνεται γενικότερα στόν κόσμο;

Ἔτσι βαθμηδόν μεγάλωνε ἡ θλίψη μου καί ἄρχισα νά χύνω δάκρυα ἀπογνώσεως. Καί νά, πέρυσι ἐνῶ βρισκόμουν στήν ἀπελπισία αὐτή, ἐξαντλημένος ἀπό τό κλάμα, ξαπλωμένος καταγῆς, ἐμφανίσθηκε ὁ Κύριος καί μέ ρώτησε:

“Γιατί θρηνεῖς ἔτσι…” ;
Ἐγώ σιώπησα μήν μπορώντας νά ἀτενίσω Τόν ἐμφανισθέντα…
“Δέν γνωρίζεις ὅτι Ἐγώ θά κρίνω τόν κόσμο” ;…
Ἐγώ πάλι σιώπησα παραμένοντας πρηνής…

Ὁ Κύριος μοῦ λέει: “Θά ἐλεήσω κάθε ἄνθρωπο πού ἐπικαλέσθηκε τόν Θεό ἔστω καί μιά φορά στή ζωή του…”.
Μοῦ ἦρθε τότε ἡ σκέψη: “Τότε, γιατί ἐμεῖς πάσχουμε ἔτσι καθημερινά”; 

Ὁ Κύριος στήν κίνηση αὐτή τῆς σκέψεώς μου ἀπήντησε: “Ἐκεῖνοι πού πάσχουν γιά τήν ἐντολή Μου, στή Βασιλεία τῶν Οὐρανων θά εἶναι φίλοι Μου, ἐνῶ τούς ἄλλους μόνο θά τούς ἐλεήσω”. 

Καί ὁ Κύριος ἔφυγε.

Πηγή

========

ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ Ο ΕΝ ΤΟΙΣ ΟΥΡΑΝΟΙΣ ΑΓΙΑΣΘΗΤΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΕΛΘΕΤΩ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΤΩ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ ΩΣ ΕΝ ΟΥΡΑΝΩ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ.

ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟYΡΑΝΩΝ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΙ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ.

Αναρτήθηκε από amethystos

==============================

Θεϊκὴ καὶ σατανικὴ ἑνότης Α΄. – Γεώργιος Κ. Τζανάκης.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 28 Σεπτεμβρίου 2022

Τὸ τελευταῖο διάστημα, ἰδιαιτέρως στὴν τελευταία περίοδο τῆς λεγομένης « Ὑγειονομικῆς κρίσεως », κάποιοι , κυρίως ἐπίσκοποι κατ᾿ ἀρχήν, καὶ ὁμόφρονές ἤ μιμητές τους παπάδες-πνευματικοὶ στὴν συνέχεια , ὅλο ἀναφέρονται στὴν ἑνότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Τὴν ὥρα ποὺ διαρηγνύουν μὲ τὶς πράξεις τους αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἑνότητα συνεχῶς μιλοῦν καὶ « ἀνησυχοῦν » γιὰ τὴν ἑνότητα.

Ἡ ἑνότης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος φυσικά, δὲν εἶναι μία « διοικητικὴ διευθέτησις, ἕνα ἀνθρώπινο κατόρθωμα », ἐπειδὴ καὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μιὰ ὁμάδα ἀνθρώπων συνεργαζομένων καὶ ὁμοφρόνων χάριν ἁπλῶς κάποιου ἀγαθοῦ ἐπιγείου σκοποῦ . Δὲν εἶναι ἡ ἐκκλησία θρησκεία , πολὺ δὲ περισσότερο ὁργάνωσις , σύλλογος , κόμμα ὥστε ἡ ἑνότης της νὰ ἐξαρτᾶται ἀπλῶς ἀπὸ ἔνταξι , ἀποδοχή θέσεων , ὑπακοή σὲ ἀνωτέρους , καὶ ἐφαρμογή τῶν συμφωνημένων. ( Αὐτὰ εἶναι γνωστὰ τοῖς πᾶσι καὶ συγνώμη ποὺ τὰ ἀναφέρω, ἀλλὰ ὑπενθυμίζω ὁρισμένα στοιχειώδη ὥστε νὰ συνεχίσουμε στὰ ὅσα συμβαίνουν).

Ἡ ἑνότης τῆς ἐκκλησίας εἶναι ἕνα φρικτὸ μυστήριο ποὺ ξεπερνάει καὶ τὸν νοῦ καὶ τὸν λόγο μας . ( «Τὸ φρικτὸν ἐκεῖνο τῆς ὑπὲρ νοῦν καὶ λόγον ἑνότητος μυστήριον ἐπιτελεῖται » ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ. PG 91 681 ) Ὡς ἐκ τούτου δὲν ἔχει νόημα νὰ ποῦμε δικὲς μας σκέψεις καὶ στοχασμοὺς καὶ γνῶμες γιὰ τὴν ἐκκλησιαστική ἑνότητα. Ὁλίγα θὰ ἐπισημάνουμε ἀπὸ τοὺς ἁγίους μας ( ἐπίσης γνωστὰ τοῖς πάσι , ὅπως εἶπα παραπάνω ) μήπως μπορέσουμε νὰ καταλάβουμε τί περίπου ἐπιδιώκουν οἱ σημερινοὶ διάδοχοι τῶν ἐκκλησιαστικῶν θρόνων καὶ τῆς ἱερωσύνης τοῦ Χριστοῦ , ὅταν μιλοῦν γιὰ ἑνότητα .

Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ ἐπίγνωσις τοῦ Θεοῦ καὶ ἑνότης τῆς πίστεως χωρὶς ὀρθοδοξία στὰ δόγματα καὶ πραγματικὴ ἀγάπη.

«Τότε γὰρ ἡ ἀληθὴς ἑνότης τῆς πίστεως, τότε ἐπιγινώσκομεν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ὅταν καὶ ἐν τοῖς δόγμασιν ὀρθοδοξῶμεν καὶ τῆς ἀγάπης σύνδεσμον συντηρῶμεν. Ἀγάπη γὰρ ὁ Χριστός». ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ PG124 1088

Τώρα πῶς τὰ καταφέρνουν οἱ ἡγέτες τῆς ἐκκλησίας μας ( ἐννοῶ τοὺς οἰκουμενιστὲς ποὺ ἐλέγχουν πλέον τὴν διοίκησι τῆς ἐκκλησίας ) καὶ ἐνῷ πάνω ἀπὸ 100 χρόνια περιφρονοῦν καὶ διαστρέφουν τὰ δόγματα τῆς πίστεως καὶ δείχνουν πλήρη ἔλλειψι ἀγάπης πρὸς ὀρθοδόξους καὶ αἱρετικούς – ἐνῷ μιλοῦν καὶ ἐπικαλοῦνται συνεχῶς τὴν ἁγάπη καὶ λένε ὅτι ἐργάζονται γιὰ τὴν τῶν πάντων ἑνότητα – εἶναι ἐπίσης ἕνα μυστήριο πράγμα. 

Ὅπου βρεθοῦν καὶ ὅπου σταθοῦν τοὺς ἀκοῦς νὰ ἐπικαλοῦνται τὸ « ἵνα ὧσιν ἕν » καὶ ἐννοοῦν μιὰ συγκόλησι ὀρθοδόξων , αἱρετικῶν καὶ κάθε ἄλλου δόγματος , τρόπου , ἐπιλογῆς καὶ διαφορετικότητος ( γιὰ τὶς θρησκευτικὲς διαφορετικότητες ἐννοῶ , ὄχι ὅτι ὑστεροῦν καὶ στὶς ἄλλες καὶ δὴ τὶς σεξουαλικές , ὅπως συνεχῶς μᾶς ὑπενθυμίζουν μὲ λόγια καὶ ἔργα ) ἡ ὁποία θὰ ἀποκαταστήσῃ τὴν ἔνωσι καὶ τὴν ἐνότητα τῶν πάντων, ὅπως λένε.

Λένε ὅτι ἔτσι ἐφαρμόζουν τὴν ἐντολή τοῦ Κυρίου γιὰ ἑνότητα. Μόνο ποὺ φαίνεται ὅτι ξεχνοῦν ὅτι αὐτὸ δὲν εἶναι ἐντολὴ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους . Εἶναι προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸ Θεό Πατέρα. Καὶ τὸ κυριώτερο εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ ἔγνοια δὲν ἀφορᾶ τὸν κόσμο , οὔτε καὶ τὸν τρόπο , τὸ « καθὼς », τοῦ κόσμου , γιατὶ τὰ τοῦ Θεοῦ δὲν μοιάζουν μὲ τὰ τοῦ κόσμου. « Εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν, οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσι ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν » (Ἰω. 14,27) Αὐτὸ τὸ « καθὼς » εἶναι τὸ οὐσιῶδες καὶ τὸ « φρικτὸν» καὶ τὸ « ὑπὲρ νοῦν καὶ λόγον ». « Ἵνα πάντες ἕν ὦσι , καθὼς σὺ Πάτερ ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί » (Ἰω. 17,21). Ἐδὼ εἶναι τὸ σημαντικό. Δὲν εἶναι ἀπλῶς ἡ ἑνότητα, μιὰ ἐμφανὴς ἐξωτερικὴ ἑνότητα, μιὰ ὁμοιόμορφη καὶ ἀπόλυτη καὶ ἀδιατάρακτη ὁμοφωνία καὶ πειθαρχία καὶ ὑπακοή σὲ κάποιο ὁρατὸ κέντρο ἀποφάσεων.

Σημασία ἔχει τὸ « καθώς », τὸ ὁποίο ξεπερνᾶ κάθε νοῦν καὶ λόγον, διότι εἶναι τὸ καθὼς τῆς Τριάδος.

Αὐτὸ γιὰ μᾶς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι στόχος , σχέδιο , ἀξία , κατόρθωμα ἀποκλειστικὸ τῶν ἐνεργειῶν μας καὶ τῶν μεθοδειῶν μας , λόγῳ τῆς φύσεώς του. Ἐπειδὴ εἶναι προϋπόθεσι γιὰ νὰ προχωρήσουμε στὴν ἀγάπη ἀλλὰ καὶ πόθος κάθε ψυχῆς , ἀπλησίαστος ἀνθρωπίνως , γι᾿ αὐτὸ εἶναι ἀντικείμενο προσευχῆς καὶ θείας βοηθείας . Δὲν λέει συνέχεια ὁ ἱερεῦς : «Τὴν ἐνότητα τῆς πίστεως καὶ τὴν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνευματος αἰτησάμενοι ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πάσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα »;.

Ζητοῦμε τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως . Δὲν τὴν ἀποκαθιστοῦμε ὅταν ἐπιβάλλουμε μιὰ σταλινικοῦ τύπου πειθαρχία σὲ κάποιο διοικητικό κέντρο, ἀνεξαρτήτως τοῦ τί λέγει καὶ πράττει τὸ κέντρο αὐτό. Εἴτε εἶναι ὁ ἱερεῦς τῆς ἑνορίας, εἴτε ὁ ἐπίσκοπος , εἴτε ἡ Σύνοδος μιᾶς ἐκκλησίας , εἴτε ὁ Πατριάρχης , εἴτε ἀκόμη καὶ πραγματικὴ Σύνοδος τῶν ἐπισκόπων (σὲ ἀντιδιαστολὴ μὲ τὴν ψευδοσύνοδο προκαθημένων ποὺ στήθηκε στὸ Κολυμπάρι ) ἄν δὲν ὑπάρχει τὸ καθὼς τῆς προσευχῆς τοῦ Ἱησοῦ , ἔστω καὶ σὰν πόθος καὶ ἀγωνία , λόγῳ τῆς ἀναξιότητός μας , ὅλα εἶναι μάταια , μισὰ καὶ ἄκρως ἐπικίνδυνα. 

Τὰ ἴδια καὶ χειρότερα διαπιστώνουμε ὅταν ἀκοῦμε νὰ μιλοῦν γιὰ παγχριστιανικὴ ἑνότητα καὶ κατασκευάζουν μὲ ἀγαπολογικὰ τεχνάσματα ἕνα τερατούργημα σὰν πάζλ ἤ κολλάζ ὅπου κάθε ( θρησκευτικῆς ) καρυδιᾶς καρύδι ἀνακατεύεται στὸ ἴδιο τσουβάλι μὲ τὴν μία καὶ μοναδικὴ ἑκκλησία τοῦ Χριστοῦ , τὴν ἁγία ὀρθοδοξία τῶν Πατέρων μας καὶ ὅλο αὐτὸ ἀποτελεῖ, γι᾿ αὐτοὺς , ἑνότητα ….

Τὸ δικό τους τὸ « καθὼς » ὅλοι βλέπουμε τί ποιότητος εἶναι . Δεῖτε τὴν « ἑνότητα » ποὺ ἔφεραν στὴν Οὐκρανία καὶ δὲν θὰ χρειαστεῖ νὰ πολυσκεφτεῖτε γιὰ τὴν ποιότητά της καὶ τὴν σχέσι ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχῃ μὲ τὸ « καθὼς » τῆς ἐν Θεῷ ἑνότητος . Βία , σφαγὲς , διαίρεσις , πολιτικὲς ἐπιδιώξεις καὶ μεθοδεῖες , σύγχισις , σχίσματα καὶ περιφόρνησις τῶν πάντων μὲ τὸ πατριαρχικό « σκασίλα μου ». Δεῖτε τὴν « ἑνότητα » ποὺ προκάλεσαν στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα μὲ τοὺς χειρισμούς τους κατὰ τὴν κρίσι τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ τὴν χρησιμοποίησί του ἀπὸ τοὺς δημιουργούς της .  

Ἡ ἑνότης δὲν ἐπιβάλεται στα(λι)νικὰ οὔτε ἐπιτυγχάνεται μαγικά. Κάνω ὅτι μοῦ λένε, λέω σὲ ὅλα ναί, τὸ κάνουν ὅλοι αὐτό καὶ  – μπράβο μας ! – πετύχαμε τὴν ἑνότητα. Αὐτὸ λένε , αὐτὸ θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν . Προχωρᾶς πρὸς τὴν ἑνότητα ὅσο προχωρᾶς στὴν κατὰ Χριστὸν ἁγιότητα καὶ στὴν ἐπίγνωσι τῆς ἀπλησίαστης δόξας τοῦ Θεοῦ , ἄν ἀγωνίζεσαι γι᾿ αὐτό ὅπως πρέπει , καὶ ἀπαραίτητη προϋπόθεσι γι᾿ αὐτὸ εἶναι ἡ συναίσθησις τῆς προστασίας , τῆς περιφρουρήσεως καὶ τῆς καθοδηγήσεως τοῦ Θεοῦ διὰ τῶν ἁγίων ἀγγέλων του καὶ ὄχι ἀπλῶς ἡ ὑπακοὴ στὶς ἐντολὲς τοῦ κάθε παπάρα ( ἄλλα λέμε , ἄλλα κάνουμε· ἄλλα διδάσκουν οἱ ἅγιοι , ἄλλα διδάσκουμε ἐμεῖς ) ἀσχέτως ἄν ἔχει τιμηθῇ ἀπὸ τὴν ἐκκλησία μὲ ἱερατικά ἀξιώματα . Μὰ κάθε μέρα στὸ Ἀπόδειπνο αὐτὰ δὲν λέμε;

«Τείχισον ἡμᾶς ἁγίοις σου Ἀγγέλοις, ἵνα τῇ παρεμβολῇ αὐτῶν φρουρούμενοι καὶ ὁδηγούμενοι, καταντήσωμεν εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀπροσίτου σου δόξης»

Τὰ ἴδια λένε ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς ἐκκλησίας μας. ( Δὲν θέλω νὰ γίνωμαι κουραστικὸς , ἀλλὰ δὲν βλέπω ἄλλον τρόπο νὰ ξυπνήσουμε λίγο ἀπὸ τὴν ἀποχαύνωσι καὶ τὴν διαστροφὴ ποὺ μᾶς ἔχουν ὁδηγήσει οἱ ποιμένες μας καὶ ἡ δική μας ἀκηδία. Γι᾿ αὐτὸ παραθέτω κάποια πατερικὰ λόγια γιὰ νὰ δοῦμε ὅτι ὅσα λέμε δὲν εἶναι αὐθαίρετες ἀπόψεις ἀνυπάκουων ψεκασμένων. Ἀντιθέτως αὐτὰ ποὺ λένε καὶ πράττουν αὐτοί, εἶναι αὐθαίρετες γνῶμες τῆς ἐθελοθρησκείας τους , τὴν ὁποία θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν στὴν ἐκκλησία )

Λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης : « Ἡ ἑνότης τῆς πίστεως προϋποθέτει τὸν ἀγῶνα καὶ τὴν προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νὰ τελειωθῇ ἐν Χριστῷ ὥστε νὰ φτάσῃ στὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ νὰ μὴν μένει ὡς νήπιον κλυδωνιζόμενος ἀπὸ τὸν ἄνεμο κάθε διδασκαλίας ποὺ γίνεται μὲ πανουργία καὶ μὲ τὶς μεθοδείες τῆς πλάνης ».

«Χρὴ οὖν ἀεὶ προάγειν ἑαυτὸν εἰς ἄνδρα τέλειον κατὰ τὸν ἀπόστολον Μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ εἰς ἄνδρα τέλειον εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας ἐν πανουργίᾳ πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ PG 46 289 καὶ TLG 8,1, 45

Δὲν εἶναι δηλαδὴ μιὰ ἀπλὴ ἐξωτερικὴ εὐταξία καὶ μιὰ συμμόρφωσι πρὸς ἀποφάσεις προϊσταμένων ἤ ὀργάνων ὥστε νὰ φαίνεται μιὰ ἐξωτερικὴ ἑνότης, ὅπως συμβαίνει σὲ ὁμάδες ἀνθρώπων ποὺ τοὺς συνδέει μιὰ ἰδεολογία ἤ ἕνας κοινὸς στόχος. Εἶναι αὔξησις ἐν Χριστῷ καὶ ὄχι φάσκιωμα καὶ ντάντεμα θρησκευομένων βρεφῶν ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ἀντικρύσουν τὴν πραγματικότητα καὶ τὶς εὐθῦνες τους, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος. Ἐπίσης εἶναι ἀπαραίτητος ὅρος γιὰ νὰ μὴν κλυδωνιζόμαστε σὲ κάθε ψευδοδιδασκαλία ποὺ γίνεται μὲ πονηριὰ καὶ ὁδηγούμαστε  στὴν πλάνη, ὅπως συμβαίνει σήμερα ποὺ πᾶμε ὅπου φυσάει ( διδάσκει ) ὁ κάθε δέσποτας ἤ ὁ κάθε νεοεποχίτης νεοπατερικὸς προπαγανδιστής…

Ἀλλὰ ἐπίσης ἡ ἑνότης εἶναι ὑπόθεσις προαιρέσεως τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὄχι ἐπιβολῆς ἀπὸ ἄλλους ἤ ὑποταγῆς σὲ ἄλλους.

«Ἄνθρωπος πρὸς ἄνθρωπον ἓν γίνεται, ὅταν διὰ προαιρέσεως, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος, τελειωθῶσιν εἰς τὸ ἕν, τῆς φυσικῆς συναφείας τὴν κατὰ προαίρεσιν ἑνότητα προσλαβούσης». ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ PG 45 405

Δὲν γίνεται μὲ τὸ ζόρι καὶ μὲ ἀπειλὲς καὶ τιμωρίες καὶ διωγμούς. Γιατὶ συνδετικὸ στοιχεῖο ποὺ ἑνώνει τοὺς ἀνθρώπους εἶναι τὸ ἴδιο τὸ ἅγιο Πνεῦμα καὶ μόνο τὸ ἅγιο Πνεῦμα.

«Ἵνα πάντες ἕν ὦσι, καθὼς σὺ Πάτερ ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί· ἵνα καὶ αὐτοὶ ἕν ὧσι. Τὸ δὲ συνδετικὸν τῆς ἑνότητος ταύτης ἡ δόξα ἐστίν· δόξαν δὲ λέγεσθαι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον» ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ PG 44 1117

Χωρὶς αὐτὸ οὔτε ἑνότης ὑπάρχει οὔτε εἶναι κἄν χριστιανοὶ ( τοῦ Χριστοῦ ) ὅσοι ἔτσι νομίζουν , ἄς εἶναι πατριάρχες ἤ δεσπότες ἤ ὅτιδήποτε ἄλλο .

« Oὐ γὰρ ἔστιν ἄλλως ἑνωθῆναι τοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων διεστηκότας μὴτῇ ἑνότητι τοῦ πνεύματος συμφυομένους· Εἰ γάρ τις πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει , οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ ». ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ PG 44 1320

Καὶ ἐνῷ λένε αὐτὰ οἱ ἅγιοι – δὲν τὰ λέγει μόνον ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης , ὅλοι τὰ ἴδια λένε , ἀλλὰ αὐτὰ εἶχα πρόχειρα καὶ τὰ παρέθεσα – φτάσαμε σήμερα στὸ σημεῖο νὰ λένε δεσπότες δημοσίως ὅτι « λυδία λίθος τῆς ἑνότητος » εἶναι κάποιο πρόσωπο , κάποιος πατριάρχης ἤ ἄρχιεπίσκοπος. Καὶ ὅτι σὲ ὅποιον δὲν ἀρέσουν οἱ ἴδιοι καὶ οἱ πράξεις τους εἶναι ἐκτὸς ἐκκλησίας καὶ νὰ σηκωθῇ νὰ φύγῃ , γιατὶ διαταράσσει τὴν ἑνότητα τῶν ὑπολοίπων !!!

Μπορεῖ νὰ φαίνονται ἀπίθανα ὅλα αὐτὰ, ἀλλὰ αὐτὰ ἀκριβῶς λέγονται δημοσίως . Τέτοια συναίσθησις ὑπάρχει , τέτοια βίωσις τῆς ἐκκλησίας , τέτοια σχέσις μὲ τοὺς  ἁγίους καὶ τὴν διδασκαλία τους . Ἐντάξει καὶ μεῖς δὲν εἴμαστε τίποτε καλοὶ ἄνθρωποι καὶ χριστιανοί , ἀλλὰ ὄχι καὶ αὐτὸ τὸ ρεζιλίκι , τὴν κακομοιρία μας – ἵνα μὴ ἄλλο τι εἴπω – νὰ τὴν κάνουμε σημαία καὶ ἱδεολογία καὶ νὰ θέλουμε νὰ τὴν ἐπιβάλλουμε σὲ ὅλους . Αὐτὸ ὁ διάολος τὸ ξεκίνησε καὶ συνεχίζει ἀπτόητος καὶ ἀμετάτρεπτος καὶ ἀμετανόητος καὶ ἀκολουθοῦν οἱ δικοί του . Ὄντως ἐδὼ ὑπάρχει ἑνότης , ἀλλὰ δαιμονική.

Ἄς μὴν συνεχίσουμε γιατὶ αὐτὴ ἡ ντροπὴ καὶ ὁ ξεπεσμὸς δύσκολα θὰ ξεπλυθῇ ἀπὸ μᾶς , τὰ σημερινὰ μέλη τῆς ἐκκλησίας μας. Δυστυχῶς.

Ἄς προσγειωθοῦμε στὴν οἰκτρὴ πραγματικότητα ποὺ ζοῦμε . Ἄς προσπαθήσουμε , λοιπόν , νὰ ψηλαφίσουμε τὴν ἑνότητα γιὰ τὴν ὁποία μιλοῦν οἱ ποιμένες μας καὶ νὰ δοῦμε ποὺ τὸ πᾶνε .

Γιὰ νὰ μὴν χάνουμε χρόνο ἄς ἀντιληφθοῦμε ἐξ ἀρχῆς ὅ τι ἡ ἑνότητα γιὰ τὴν ὁποία ὁμιλοῦν καὶ νοιάζονται δὲν ἔχει καμμία σχέσι μὲ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως, ὅπως ὁρίζεται ἀπὸ τὶς Γραφὲς καὶ τοὺς Πατέρε ς. Πολὺ ἀπλά , σύμφωνα μὲ τὸ παραπάνω χωρίον τοῦ ἁγίου Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας , ἄνθρωποι ποὺ οὔτε στὰ δόγματα ὀρθοδοξοῦν , οὔτε στοιχειώδη ἀγάπη ἔχουν γιὰ πιστοὺς ἤ ἀπίστους , δὲν ἔχουν σχέσι μὲ τὴν ἀληθὴ ἑνότητα τῆς πίστεως.

Αὐτοὶ θεωροῦν τοὺς ἐγνωσμένους αἱρετικοὺς πάσης φύσεως , ( παπιστὲς , προτεστάντες , μονοφυσῖτες κλπ.) χρόνια τώρα ὡς ἐκκλησίες μὲ ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ , μυστήρια καὶ δυνατότητα κοινωνίας ( κατὰ περίπτωσι βέβαια , ἰδιαιτέρως μὲ τὶς ἄπειρες προτεσταντικὲς « ὁμολογίες » ) . Τελευταία ἔκαμαν καὶ τὴν ψευδοσύνοδο στὸ Κολυμπάρι γιὰ νὰ δώσουν καὶ συνοδικὴ ἐγκυρότητα στὶς ἐνέργειες καὶ τὶς πλάνες τους.  Συμπροσεύχονται, συναγελάζονται , χτίζουν ναοὺς κοινῆς προσευχῆς μὲ κάθε αἱρετικό ( ἅγιος Νικόλαος στὴν Νέα Ὑόρκη), καὶ ὅτι ἄλλο δὲν συνάδει μὲ τὴν πίστι τῶν Πατέρων καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοσι.

Νομίζω ὅτι τὸ σκέλος « ἐν τοῖς δόγμασιν ὀρθοδοξῶμεν » εἶναι εὐκόλως ἀντιληπτὸν ὅτι δὲν ὑπάρχει. Τὸ ἄλλο σκέλος «τὸν τῆς ἀγάπης σύνδεσμον συντηρῶμεν » ὑπάρχει ; Ἀγάπη ; Ἀγάπη ἐν Χριστῷ ; « Καθὼς σὺ Πάτερ ὲν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί »; Ὅταν ὄχι μόνον δὲν συμπαρίστανται στοὺς διωκομένους ἀπὸ τὴν σατανικὴ πολιτεία ἀδελφοὺς ἐπισκόπους ἱερεῖς καὶ λαϊκούς , ἀλλὰ καὶ οἱ ἴδιοι τοὺς διώκουν.

Ὅταν ἐξαναγκάζουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ γίνουν πειραματόζωα στὰ πειράματα τῶν διαφόρων δαιμονανθρώπων καὶ ἐκτὸς ἀπὸ τὴ ζωή τους νὰ χάσουν καὶ τὴν ψυχή τους. Ὅταν ὄχι μόνον ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸν διωγμὸ καὶ τὶς παράνομες καὶ παράλογες τιμωρίες ποὺ ὑφίστανται ὁμάδες ἀνθρώπων, ὅπως οἱ ὑγειονομικοί, ἀλλὰ τοὺς βρίζουν καὶ ἀπὸ πάνω ( δηλώσεις λαμπρῶν ἀρχιερέων τύπου Δωδώνης ) χρειάζεται νὰ ψάχνουμε ἄν ὑπάρχει ἀγάπη ὅπως αὐτὴ ποὺ ἀναφέρει ὁ Χριστὸς καὶ οἱ ἅγιοί μας ;

Ὁπότε γιὰ κάτι ἄλλο ἐνδιαφέρονται καὶ χρησιμοποιοῦν τὴν λέξι « ἑνότητα ».

Θυμηθεῖτε ὅτι ἐνῷ προχωροῦσαν στὸ διὰ τῶν ἐνεργειῶν τους γκρέμισμα τῆς πίστεως σχεδὸν ἐπὶ ἕνα χρόνο, ξαφνικὰ ἄρχισαν ἐν χορῷ νὰ μιλοῦν γιὰ ἑνότητα. Ὅσο περνοῦσε ὁ καιρὸς, μεγάλωνε ἡ πίεσις ἀπὸ τὴν μερηὰ τῆς πολιτείας καὶ ἡ ὑποχωρητικότητα ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς ἱεραρχίας, τὰ προβλήματα ποὺ ὅλο ὑπόσχονταν ὅτι σὲ λίγο θὰ τελειώσουν μεγάλωναν, τότε ἄρχισαν νὰ ἀνησυχοῦν γιὰ τὴν ἑνότητα. Λέγαν ὅτι φοβόταν γιὰ σχίσματα. Ἀκουγόταν λογικό στοὺς πολλούς. Ἦτο αὐτὸ ἀληθές ; Τὸ ὅτι δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει οὔτε ἡ ἑνότης, οὔτε καὶ κάποιο σχίσμα εἶναι δεδομένο.

Τὰ γεγονότα τῆς Οὑκρανίας καὶ ἡ στάσις ποὺ κράτησαν τὸ ἀποδεικνύουν. Τὸ παλαιοημερολογήτικο ζήτημα καὶ τελικῶς σχίσμα , τὸ ὁποῖο οἱ ἴδιοι δημιούργησαν μὲ ἀντίστοιχες μὲ τὶς σημερινὲς ἐνέργειες τους , καὶ τὸ ὁποῖο ποτὲ δὲν ἐνδιαφέρθηκαν νὰ θεραπεύσουν τὸ ἵδιο δείχνει . Μιὰ ὅμως γενικευμένη ἀντίδρασις τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ἡ ὁποία πιθανῶς θὰ ἀφύπνιζε σὲ κάποιο βαθμὸ τοὺς ἀδιάφορους ἤ τοὺς συγχισμένους θὰ ἦταν πρόβλημα, ὄχι γιὰ τὴν ἑνότητα, ἀλλὰ γιὰ τὴν εἰκόνα τους, τὴν ἐξουσία τους, αὐτὸ ποὺ πουλοῦν στὰ ἀφεντικά τους.

Χρησιμοποίησαν λοιπὸν τὸν ὅρο « ἑνότητα » ( νὰ μείνουμε ἐνωμένοι, νὰ μὴν κινδυνεύσῃ ἡ ἑνότητα ) γιὰ νὰ φοβίσουν καὶ νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς ἤδη φοβισμένους καὶ ἐξαπατημένους καὶ συγχισμένους  ἀνθρώπους. Νὰ τοὺς ἐνοχοποιήσουν καὶ γιὰ τοῦτο . Ὅτι εἶναι ὑπεύθυνοι καὶ γιὰ τὴν διάσπασι τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος. Αὐτοὶ ποὺ ἤδη ἔχουν διαλύσει τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα καὶ ὁδηγοῦν τὸ σῶμα τῶν πιστῶν στὴν ἀποστασία ἐπισείουν τὸν κίνδυνο τῆς διασπάσεως γιὰ νὰ κρατήσουν τὸν λαό ὑποταγμένο καὶ ἀδρανὴ στὰ σημερινὰ καὶ αὐριανά – καὶ αὐτὰ θὰ εἶναι τὰ χειρότερα – σχέδιά τὰ ὁποία ὑπηρετοῦν .

Ἡ φόρτισις ποὺ δίνουν στὸν ὅρο ἑνότητα εἶναι ἡ ἀπόλυτη ὑποταγὴ καὶ ὑπακοὴ σὲ ὁτιδήποτε πράττει καὶ λέγει ἡ ἱεραρχία . Ὅποιος καθ᾿ οἰονδήποτε τρόπο δὲν ὑπακούει σὲ ὅτι ὁρίζουν , ἀκόμα καὶ ἄν εἶναι ὀφθαλοφανῶς ἀντίθετο μὲ τὰ θεμελιώδη τῆς πίστεως θέτει , κατ᾿ αὐτούς , σὲ κίνδυνο τὴν « ἑνότητα ». Δὲν τὴν θέτουν αὐτοὶ ποὺ ἐνεργοῦν τὰ ἀλλότρια καὶ καινὰ καὶ ἀπαγορευμένα . Ἔτσι φτάνουμε στὰ παρανοϊκὰ νὰ θεωροῦν ὅτι τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως δὲν τὴν διαρηγνύουν αὐτοὶ ποὺ κουβαλοῦν στὴν χῶρα τὸν ψευδεπίσκοπο Ἐπιφάνιο Ντουμένκο καὶ συλλειτουργοῦν καὶ συναγελάζονται μαζί του , ἀλλὰ ὅσοι δικαίως διαμαρτύρονται .

Ἐπειδὴ μπορεῖ κάποιος νὰ νομίσῃ ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι θεωρίες καὶ ἱδέες καὶ ἀπόψεις ἀβάσιμες, στὸ ἑπόμενο (γιατὶ ἡ πολυλογία ἔκανε ἀνοικονόμητο τὸ κείμενο αὐτό ), πρώτα ὁ Θεός , θὰ παραθέσω συγκεκριμένα παραδείγματα ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ διαδραματίζονται γύρω μας καὶ δημοσιοποιοῦνται ἀπὸ τοὺς ἴδιους ποὺ τὰ πράττουν καὶ τὰ λένε .

https://tasthyras.wordpress.com/

---

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (137) Jacob Burckhardt / ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ – ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΒΙΟΥ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (137)

                                                 Jacob Burckhardt      ΤΟΜΟΣ 2ος   ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ: ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ

V. ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΒΙΟΥ -12

Θα εγκαταλείψουμε τώρα την προϊστορία του ελληνικού πεσιμισμού, όπως αναδύεται μέσα από το μύθο και τη φωνή του, δηλαδή το έπος, για να στραφούμε προς τις αντιλήψεις των Ελλήνων της ιστορικής εποχής. Θα παραμερίσουμε και σ’ αυτή την περίπτωση κάθε παραλληλισμό με την εγγύτερη και την απώτερη Ανατολή, καθώς και με την Αίγυπτο, και κυρίως ως προς το ερώτημα αν θα ήταν δυνατή κάποια πνευματική σχέση ανάμεσα σ’ αυτούς τους λαούς και τους Έλληνες· δεν θα ασχοληθούμε επιπλέον εδώ με γενικεύσεις, αλλά με μια αντιπαράθεση γεγονότων και διαπιστώσεων.

Σκοπός μας δεν είναι να προσδιορίσουμε σε ποιο βαθμό ένας άνθρωπος είναι πραγματικά σε θέση να καθορίσει τί αντιπροσωπεύει η ευτυχία και η δυστυχία για τον ίδιο και τους συνανθρώπους του, και βασικά τους συμπατριώτες του· η τρέχουσα αντίληψη βασίζεται στο γεγονός ότι αυτό που ένας άνθρωπος αντιλαμβάνεται ως ευτυχία ή δυστυχία περιλαμβάνει και τον ίδιο, και σ’ αυτή ακριβώς την προοπτική θα πρέπει να παραχωρήσουμε το λόγο στους Έλληνες.

     Κατ’ αρχάς πρόκειται για ένα λαό που συναισθάνεται και συνειδητοποιεί τις οδύνες του σε ύψιστο βαθμό.

Σε απόλυτη αντίθεση με την απροϋπόθετη υποταγή ολόκληρων ομάδων ασιατικών λαών, και με την στοχαστική αταραξία, ο Έλληνας εκθέτει στο πεπρωμένο την πλέον ευάλωτη πλευρά του, έτσι ώστε αυτό το πεπρωμένο να μπορεί να τον λαβώνει κάθε μέρα και κάθε ώρα, όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή του. Υπάρχουν λαοί που από τις απαρχές τους ως και την εποχή την ανάπτυξης κάποιου είδους πολιτισμού διατηρούν τα αντανακλαστικά της φυλής τους· ο Έλληνας όμως κατέκτησε πολύ νωρίτερα από όλους την ατομικότητα, και ανέλαβε έκτοτε αδιάσπαστο το φορτίο της δόξας και της οδύνης.

Στην εποχή του έπους ήδη, οι γεννήτορες του Αχιλλέα και του Γλαύκου στέλνουν τους υιούς τους να πολεμήσουν στην Τροία με την ακόλουθη ευχή : « Να είναι πάντοτε πρώτοι και να δίνουν το παράδειγμα στους άλλους »· και έκτοτε τους ήρωες δεν συνοδεύει μόνο η εντολή να πολεμήσουν τον εχθρό, αλλά να ανταγωνιστούν επίσης τους συμπολεμιστές τους, και ήδη γεννιέται ένα θανάσιμο μίσος κατά των αρχηγών. Ακολούθησε η εποχή όπου οι αγώνες στην πατρίδα και τα μεγάλα κέντρα αθλητικής άμιλλας συνεπήραν το σύνολο του ελληνικού έθνους προσφέροντάς του τη λατρεία της δόξας των νικητών, ενώ οι ηττημένοι, που ήταν και η πλειοψηφία, βίωναν μιαν ασύγκριτα βαθύτερη απόγνωση απ’ όση ήταν η ευτυχία των άλλων.

Θα μπορούσαμε ασφαλώς να αναρωτηθούμε αν ο ενθουσιασμός για τους νικητές στους αγώνες, τους στεφανωμένους ήρωες μετά από κάποιο μεγάλο κατόρθωμα, συναίσθημα που συνόδεψε τους Έλληνες όλων των εποχών, δεν εξέφραζε μιαν εξάρτηση από την κρίση των άλλων, και αν στο σύνολό τους αυτός ο λαός δεν ζούσε σε μεγάλο βαθμό μέσα από τη ματιά των άλλων. Οπωσδήποτε όμως θα πρέπει να ήταν εξοικειωμένος.

Έπειτα ήρθε η εποχή της προβολής και της ανάδειξης ατομικών δυνατοτήτων στα πλαίσια της πόλης, η οποία στο μεταξύ είχε κατακτήσει τη δημοκρατία, και εδώ θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματική Αθήνα του Περικλή, και όχι εκείνη την ομόφωνα παραποιημένη εκδοχή της, ξεκινώντας ακριβώς και σ’ αυτή την περίπτωση από τα γεγονότα που συνόδεψαν το τέλος της ζωής του ίδιου του Περικλή. Έκτοτε, η πολιτική μεν ασκήθηκε από τα πρόσωπα που γνωρίζουμε μέσα από τους ιστορικούς και τους ρήτορες του 5ου και του 4ου αιώνα, αλλά η καθημερινή ζωή της πόλης ήταν κατά κάποιο τρόπο αυτή που ανέχθηκε τους καταδότες και τις θανατηφόρες συκοφαντίες· είναι άραγε δυνατόν να μας αποτρέψει κανείς από την αναφορά στις αναρίθμητες περιπτώσεις αυτών που υπήρξαν θύματα εξ αιτίας και μόνο του γεγονότος ότι αναγκάστηκαν να σιωπήσουν; τη στιγμή που τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, ξεκινώντας από το μεγάλο ποσοστό ικανών ανθρώπων που απομακρύνθηκαν από το Κράτος και επέλεξαν να ζήσουν σε απόλυτη ένδεια, χωρίς να αποκτήσουν ποτέ οικογένεια ;

Αυτοί όλοι όμως ήσαν Έλληνες, δηλαδή άνδρες με όλες τις ικανότητες που θα τους επέτρεπαν να διακριθούν, και πολλοί απ’ αυτούς άνθρωποι ολοκληρωμένοι, με εκλεπτυσμένα χαρίσματα, οι οποίοι συνήθως δεν παραιτούνται εύκολα από τη δράση, και διαθέτουν ισχυρή θέληση. Και αυτή η πόλη, εντός της οποίας, και χάρη στην οποία όφειλε κανείς να υπομείνει τέτοια δεινά, αυτή η τέλεια οντότητα, ήταν ανέκαθεν εκτεθειμένη, εκτός από τους εξωτερικούς κινδύνους, όχι μόνο σε λεηλασίες και σε προσβολές, αλλά σύμφωνα με τους κανόνες του πολέμου, στην καταστροφή, σε σφαγές πολιτών, στην καταδίκη σε δουλεία γυναικών και παιδιών, και όπως γνωρίζουμε αμέτρητες απ’ αυτές τις πόλεις μετατράπηκαν σε ερείπια. Πόση ανείπωτη θλίψη και οργή ακολούθησαν ! Παράλληλα με την πιο σφριγηλή εκδοχή του βίου συνυπήρξε ο απόλυτος αφανισμός ! Θα πρέπει να μην ξεχνούμε όλη αυτή την κομματική διαπάλη και όλη αυτή την καταστροφή εξ αιτίας των οποίων το έθνος κατέληξε ολοκληρωτικά σε σκιά της ύπαρξής του, ως την ημέρα που παραδώθηκε στην εξουσία των Ρωμαίων.

     Η αλήθεια είναι ότι αρκετοί προνομιούχοι γεύτηκαν την ευδαιμονία που μπορεί να προσφέρει το πνεύμα μέσα από την τέχνη και την ποίηση, το στοχασμό και την έρευνα, και την μετέδωσαν στους άλλους δια της λαμπερής τους υπάρξεως, στο βαθμό πού εκείνοι ήσαν ικανοί να την προσλάβουν. Οι δυνάμεις αυτές εμφορούντο πάντοτε, στους Έλληνες, από κάποιο είδος αισιοδοξίας, που σημαίνει ότι οι καλλιτέχνες, οι ποιητές και οι φιλόσοφοι πίστευαν πάντοτε ότι αξίζει τον κόπο να αντιμετωπίσει κανείς αυτό τον κόσμο, όποιος κι αν ήταν, μέσα από μια ισχυρή δημιουργικότητα. Όσο ζοφερή κι αν ήταν η προσωπικής τους αντίληψη για τον επίγειο βίο, δεν σταμάτησαν ποτέ να δημιουργούν ειλικρινείς και μεγαλειώδεις απεικονίσεις του εσωτερικού τους κόσμου.

Και ενίοτε η σκέψη τους ανυψώθηκε και περιπλανήθηκε σαν ευλογία πάνω από την Αττική, και ολόκληρη την Ελλάδα, όταν άγγιξαν την καθολικότητα. Όπως είπε ο Αναξαγόρας: « Αξίζει καλύτερα να έχει γεννηθεί κανείς, παρά να μην έχει, και μόνο για να ατενίσει το στερέωμα και το σύμπαν ». Ανάλογη είναι και η πνευματική αισιοδοξία που εκφράζει ο Διογένης : « Κάθε μέρα είναι για τον άνθρωπο μέρα γιορτής· το σύμπαν ολόκληρο είναι ένας ναός στον οποίο εισερχόμεθα από τη γέννησή μας, με τον ήλιο, τη σελήνη, τα αστέρια, τις υδάτινες πηγές που ανανεώνονται συνεχώς, και τη γη, που τρέφει με αφθονία τα ζώα και τα φυτά. Η ενατένιση όλων αυτών των μεγάλων φαινομένων αποτελεί για μας την τελειότερη μορφή μύησης στα μυστήρια και θα πρέπει να μας προσφέρει αναλλοίωτη ηρεμία και τέρψη· πολλοί είναι όμως αυτοί που τα ατιμάζουν με τους θρήνους, τους στεναγμούς και τα αιώνια παράπονα ».

Εδώ όμως παραβλέπεται ότι ο κόσμος δεν αποτελείται μόνο από τις εντυπώσεις που δημιουργεί η φύση αλλά και απ’ αυτές της ανθρώπινης ζωής που μας περιβάλει, και συνιστά τον βασικό παράγοντα των μεριμνών μας.

Πολύ πριν από τον Διογένη το ίδιο είχε πει και ο Αίσωπος, αν κάποιοι από τους αξιομνημόνευτους αυτούς στίχους είναι πραγματικά δικοί του: « Ώ ζωή ! πώς θα μπορούσαμε να σε αποφύγουμε χωρίς να πεθάνουμε. Η οδύνη που προκαλείς είναι ατέρμονη, και δύσκολα την αποφεύγει ή την υπομένει κανείς· θαυμάσιο είναι μόνο ό,τι όμορφο από την ίδια του τη φύση διαθέτεις, η γη, η θάλασσα, τ’ αστέρια, η τροχιά του ήλιου και της σελήνης, όλα όμως τα υπόλοιπα δεν είναι παρά φροντίδες και οδύνη, και αν συναντήσουμε την ευτυχία, θα συνοδεύεται πάντοτε από μια θεϊκή εκδίκηση ». Θα ήταν παράξενο να μην γοητεύονται οι Έλληνες από το κάλλος της φύσης, αλλά η ζοφερή πλευρά του ανθρώπινου βίου τους πρόσφερε εντονότερα συναισθήματα και σκέψεις.

     Στη συνέχεια αυτών που πραγματευόμαστε θα αναφερθούν σε κάποια σημεία απόψεις των φιλοσόφων, μόνο στο βαθμό που τα λεγόμενά τους δεν εξαρτώνται από ένα συγκεκριμένο σύστημα, αλλά αντικατοπτρίζουν συγκεκριμένα κάποιες από τις πλευρές της συλλογικής συνείδησης. Αν λαμβάναμε ως κριτήριο τη σκέψη των φιλοσόφων δεν θα ήταν δυνατόν να οδηγηθούμε με άνεση σε ορθές συνολικές εκτιμήσεις της νοοτροπίας των Ελλήνων, διότι η αξία τους τοποθετείται για μας σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο, στο οποίο μπορούμε να ρίξουμε μόνο μια σύντομη ματιά .

Ο Σωκράτης ήταν απροκάλυπτα αισιόδοξος, και η πίστη σε θεούς αγαθούς που δημιουργούν και συντηρούν τα πάντα υπήρξε ένας μετά βίας συγκαλυμμένος μονοθεϊσμός. Στο βαθμό που αισθάνεται πυθαγόρειος, ο Πλάτων είναι απαισιόδοξος · αντίθετα σε ότι αφορά τις ουτοπίες του θα πρέπει αναγκαστικά να τον θεωρήσουμε αισιόδοξο · επιπλέον μπορούμε επανερχόμενοι στον Φαίδωνα να παρατηρήσουμε ότι το ευχάριστο και το δυσάρεστο αλληλοεπηρεάζονται. Σε ότι αφορά τον ηδονισμό του Αρίστιππου, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε αν η θεωρία αυτή που αποβλέπει στην πρόσκαιρη ικανοποίηση δεν οφείλεται σε μια απόλυτη απογοήτευση για την εξέλιξη της πόλης, από την οποία προέρχεται και η συμβουλή του να μην κήδεται κανείς ούτε για το παρελθόν, ούτε για το μέλλον.

Ο Ηγεσίας Κυρήνης, του οποίου μερικοί ακροατές αυτοκτόνησαν, μοιάζει να έχει υπερβεί ό,τι πιο δυσάρεστο θα μπορούσε να λεχθεί για τον ανθρώπινο βίο. Η θεωρία των Κυνικών θα μπορούσε να θεωρηθεί εξίσου αισιόδοξη όσο και απαισιόδοξη , ενώ η Στωική φιλοσοφία, παρόλη τη διδασκαλία της περί « του καλύτερου κόσμου » και περί της αναγκαιότητάς του , δεν παύει να είναι βασικά απαισιόδοξη. Όσο για τους Επικούρειους όλα εξαρτώνται από το αν θεωρηθεί ή όχι απαισιόδοξη η σκόπιμη άρνηση σχέσεων με την κοινωνία. Ας παραμείνουμε επομένως σε αυτά που μας διδάσκει η συλλογική συνείδηση.

(συνεχίζεται) 

Αναρτήθηκε από amethystos

==================

« Ποιοι δέχονται με τη θέλησή τους να δώσουν τη ζωή τους για τη Σπάρτη ; » | Οι δυο Σπαρτιάτες που ξεκαρδίστηκαν στα γέλια μπροστά στον Ξέρξη , όταν τους είπαν να τον προσκυνήσουν…

~ Παράβαλε…

” Δεν φθάνει να έχει κανείς μόνο παλληκαριά , πρέπει να έχει και το πνεύμα της θυσίας ,  για να έχει αντίκρυσμα η παλληκαριά…”

 Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης

ΣΠΕΡΘΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΙΣ ονομάζονταν οι δυο Σπαρτιάτες πολεμιστές που απάντησαν στον βασιλιά της Περσίας, όταν τους ζητήθηκε να προσκυνήσουν :

” Βασιλιά, εμείς δεν ήρθαμε εδώ για να σε προσκυνήσουμε… Εμείς ήρθαμε εδώ για εκτέλεση!!! “

Όταν οι Σπαρτιάτες επάνω στην οργή τους θανάτωσαν τους δυο Πέρσες αγγελιοφόρους που τους είχαν φέρει μήνυμα από τον μεγάλο Θεό και Βασιλιά της Περσίας, ζητώντας από τους Σπαρτιάτες (Γη και ύδωρ)… πετώντας τους μέσα στο βαθύ πηγάδι, λέγοντάς τους, πάρτε και τα δυο,και Γη και Ύδωρ.

Μετά που συνειδητοποίησαν και τους έφυγε ο θύμος, καταλάβαν ότι παραβιάσανε τον νόμο, γιατί τους αγγελιοφόρους δεν πρέπει να τους σκοτώνουν.

Τότε ζήτησε ο βασιλιάς της Σπάρτης δυο εθελοντές να πάνε για ανταλλαγή των δυο αγγελιοφόρων, για να τους εκτελέσει ο Ξέρξης.

Και όλοι στρατιώτες του τριγύρω σηκώσανε το χέρι!!!

Διάλεξε ο Λεωνίδας δυο όμορφα παλικάρια και τα έστειλε να πάνε μπροστά στον μέγα βασιλιά και να του εξηγήσουν ότι ήρθανε εθελοντικά για εκτέλεση, και για αντάλλαγμα των δυο νεκρών αγγελιοφόρων.

Κι ενώ ο κήρυκας φώναζε:

« Ποιός Σπαρτιάτης δέχεται με τη θέλησή του να δώσει τη ζωή του για τη Σπάρτη ; », ο Σπερθίας, ο γιος του Ανηρίστου, κι ο Βούλις , ο γιος του Νικολάου , Σπαρτιάτες που κι απ᾽ τη φύση τους ήταν προικισμένοι με χαρίσματα κι από την πλουσιότερη τάξη της πόλης , ανέλαβαν εθελοντικά να τιμωρηθούν από τον Ξέρξη για τη θανάτωση των κηρύκων του Δαρείου στη Σπάρτη .

Έτσι οι Σπαρτιάτες τους έστειλαν στους Πέρσες για να θανατωθούν.

Όταν παρουσιάστηκαν μπροστά στον βασιλιά , οι φρουροί του Ξέρξη, διατάζουν τους δυο Σπαρτιάτες να πέσουν στα γόνατα τους και να προσκυνήσουνε τον βασιλιά…..…

Οι δυο σπαρτιάτες Χαμογελαστοί, Ατρόμητοι, Αγέρωχοι κι Όρθιοι σαν Κολόνες κοιτούσανε τους Πέρσες παράξενα και τους θεωρούσαν σαν τρελούς, ψυχοπαθείς και αρρώστους…

Οι φρουροί επέμεναν και διατάζαν τους Σπαρτιάτες να προσκυνήσουνε τον βασιλιά τους…

Οι δυο Σπαρτιάτες δεν γνώριζαν την λέξη προσκύνημα…ούτε το νόημα, μα ούτε και την μέθοδο το πως πρέπει να προσκυνούνε…

Ο διερμηνέας τους έδειξε τον τρόπο το πως πρέπει να προσκυνήσουνε τον βασιλιά…

Οι δυο Σπαρτιάτες ξεκαρδιστήκανε στα γέλια…

Κι απαντώντας στον Ξέρξη λέγοντάς του,

“Βασιλιά, εμείς δεν ήρθαμε εδώ για σε προσκυνήσουμε , εμείς ήρθαμε εδώ για εκτέλεση”!!!

Είδε ο Ξέρξης την συμπεριφορά,το θάρρος, την τόλμηκαι την παληκαριά των δυο Σπαρτιατών…

και τρόμαξε…κι όλο το σώμα του και τα γόνατα του, αρχίσαν να τρέμουνε από φόβο,από οργή κι από ντροπή…

Όλο το Περσικό συμβούλιο και το στρατόπεδό πάγωσε…

Γιατί όλοι τους, περιμένανε από τους Σπαρτιάτες να πέσουν στα ποδιά του βασιλειά με δάκρια, και κλάματα, ικετεύοντας να τους χαρίσει την ζωή τους… Αυτή η φάση, ήταν ο πρώτος και ο μεγαλύτερος Θρίαμβος από τους δυο Σπαρτιάτες εναντίον των Περσών…

Μετά από σύντομη συνομιλία, ο Ξέρξης δείχνοντας μεγαλοψυχία τούς χάρισε τη ζωή !!!

Μεγάλος πόνος με το να γεννιέσαι φιλότιμος Έλληνας / Ελληνίδα !!!

Φιλότιμος= Φίλος της Τιμής και της Αρετής !

πηγή : ΗΡΟΔΟΤΟΣ VII 135-136

https://users.sch.gr/ipap/herodotos/Herodotos_12.htm ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

===============

“” Οταν προσευχεται κανεις για ενα ανθρωπο αυτο ειναι ενταξει…. αλλα οταν προσπαθει να τον αλλαξει, οχι . Ο Θεος εχει το προγραμμα Του … για ολους … “” Γεροντισσα Γαβριηλια

πηγή

“” Οταν προσευχεται κανεις για ενα ανθρωπο αυτο ειναι ενταξει…. αλλα οταν προσπαθει να τον αλλαξει, οχι . Ο Θεος εχει το προγραμμα Του … για ολους … “” Γεροντισσα Γαβριηλια

=================

27η Σεπτεμβρίου 1831. Η αποφράδα ημέρα του νέου Ελληνισμού .Σαν σήμερα οι Ρότσιλντ , η Στοά του Λονδίνου, και τα Τέκνα της και δολοφόνησαν στο Ναύπλιο τον Εθνάρχη Ιωάννη Καποδίστρια

O  τελετουργικός τρόπος της εκτέλεσης  του Καποδίστρια αποκαλύπτει τους δράστες. Πυροβολισμός στο κεφάλι και μαχαιριά στο Στομάχι . Δεν ‘ήταν «μια απλή δολοφονία». Και στην Μάνη δεν είχαν τέτοια ……έθιμα.

Η τελετουργική εκτέλεση του Εθνάρχη έγινε το ξημέρωμα της Κυριακής 27 Σεπτεμβρίου 1831. 

Στο Λονδίνο και το Βατικανό, το ημερολόγιο εκείνη την αποφράδα ημέρα έδειχνε 9 Οκτωβρίου 1831.

 Η Αλυσίδα των δολοφόνων του Καποδίστρια περιλαμβάνει τους: 

1) Ρότσιλντ, 2) Μεγάλη Στοά του Λονδίνου 3)Άρθουρ Γουέλσλι, 1ος δούκας του Ουέλλινγκτον, 4) Λόρδος Ύπατος Αρμοστής Ιονίων Νήσων Σερ Φρέντερικ Ανταμ , υποστράτηγος στη Μάχη του Βατερλώ, επικεφαλής της 3ης Ελαφράς Ταξιαρχίας.5) Στοά της Ζακύνθου. 

Η εντολή Ρότσιλντ για την δολοφονία Καποδίστρια δόθηκε στον Ουέλλιγκτον, που την μετέφερε στην Άνταμ, που την διαβίβασε στον υποπρόξενο στο Ναύπλιο Έντουαρντ Ντώκινς. Αυτός ήταν ο επικεφαλής της συνομωσίας στο Ναύπλιο. 

 Ο τοκογλύφος Ρουφιανογιάννης που ήταν πράκτορας των «Συνταγματικών» Αγγλων στο Καποδιστριακό Ναύπλιο, μας άφησε στα απομνημονεύματα του, το κλειδί, για την αναζήτηση των δολοφόνων του Καποδίστρια. Ήταν το μήνυμα που του έστειλαν από την Ύδρα, τον Αύγουστο του 1831. 

«Άσε θα γένει αλλιώς το πράγμα». 

Οι δολοφόνοι, καθοδηγήθηκαν από την Ύδρα, από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, και τα ανδράποδα των Άγγλων, και υλοποιήθηκε από τους συνωμότες της θυγατέρας της Στοάς της Ζακύνθου της «Στοάς του Ηρακλέους».

 Ο οργανωτής της δολοφονίας ήταν ο πορτογάλος επιλοχίας Αντόνιο Φιγκέιρα ντ’ Αλμέιντα, (Antonio Figueroa d’Almeida, 1781 – 1847), που έγινε στρατηγός στην Ελλάδα, λόγω της συμμετοχής του στην δολοφονία του Εθνάρχη όπως άλλωστε και ο Ρουφιανογιάννης.

Ο πορτογάλος μασόνος, και πράκτορας των Άγγλων, Αλμέιντα ήταν ο φρούραρχος του Ναυπλίου. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια και την ανατροπή του Αυγουστίνου ,η Διοικητική Επιτροπή των «συνταγματικών» , (Ιωάννης Κωλέττης, Ανδρέας Ζαΐμης, Γεώργιος Κουντουριώτης , Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος), προβίβασαν τον Αλμέιντα στον βαθμό του στρατηγού «για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην Ελλάδα». 

 Το 1839  ,ο πράκτωρ Αντόνιο Φιγκέιρα, ο οργανωτής της δολοφονίας του Κυβερνήτη παντρεύτηκε την ανιψιά του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, Ζωή.

 Σύμφωνα με τον Νικόλαο Σπηλιάδη, στη δολοφονία εμπλεκόταν και ο πολιτάρχης του Ναυπλίου, Παναγιώτης Χρυσανθόπουλος, ο επονομαζόμενος Κακλαμάνος, ο οποίος διόριζε τους σωματοφύλακες του Καποδίστρια, και προς τον οποίο κατέβαλαν 3000 δίστηλα ο Γεώργιος Κουντουριώτης, ο Ιωάννης Ορλάνδος, ο Δημήτριος Βούλγαρης, ο Σταμάτης Μπουδούρης, ο Αντώνιος Κριεζής, ο Δημητριος Βούλγαρης , και Κωνσταντίνος Ζωγράφος, για να πληρώσει τους δολοφόνους.

 Ο Παναγιώτης Χρυσανθόπουλος, ο επονομαζόμενος Κακλαμάνος ηταν μισθοφόρος στο Σώμα του Χατζημιχάλης Νταλιάνη και είχε χάσει το χέρι του στη μάχη του Φαλήρου . 

 Εκείνος που πυροβόλησε εξ επαφής τον Κυβερνήτη ήταν ο κουλοχέρης και μονόφθαλμός Κρητικός Γεώργιος Κοζώνης, τον οποίο τοποθέτησε ως σωματοφύλακα του κυβερνήτη εκείνη την ημέρα ο Κακλαμάνος. Ο Αλέξανδρος Σούτζος ήταν αυτός που χτύπησε με το τεκτονικό ξίφος τον κυβερνήτη .

Ο γενικός συντονισμός της δολοφονίας έγινε από την Ζάκυνθο και τον επικεφαλής της Στοάς της Ζακύνθου Ρώμα . Οι απεσταλμένοι των Ρόστιλντ και της Στοάς του Λονδίνου δολοφόνησαν την Κορωνίδα του Ελληνικού Γένους, τον αληθή στύλο της Πατρίδος, και το καύχημα του Γένους ολοκλήρου, στου οποίου το πρόσωπο οι αληθείς Πατριώτες έβλεπαν τον δεύτερο Μιλτιάδη , και τον νέο Θεμιστοκλή. 

 Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν ο ελευθερωτής της Ελλάδας και ο Φιλογενής ηγέτης της Αναγέννησης του Ελληνικού Εθνους. Οι Ρότσιλντ, ο Ρώμας, οι Άγγλοι, η Στοά Ρόπαλον του Ηρακλέους, η Στοά της Ζακύνθου, ο Μαυροκορδάτος, ο Μιαούλης, και ο Μακρυγιάννης πρωταγωνίστησαν στη δολοφονία του Καποδίστρια

. Η δολοφονία του κυβερνήτη από πληρωμένους μπράβους επιβεβαιώθηκε και τεκμηριώθηκε και από τον Τρύφωνα Ευαγγελίδη. Ο κυβερνήτης, πυροβολήθηκε εκ του σύνεγγυς και από πίσω και αυτό δείχνει τον μονόχειρα και μονόφθαλμο ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΟΖΩΝΗ που δεν ήταν ο «σωματοφύλακας του Καποδίστρια», όπως λένε ο Μυνχάουζεν της Στοάς αλλά τοποθετήθηκε στη φρουρά του από τον Κακλαμάνο εκείνο το πρωί.

 Στην δολοφονία του κυβερνήτη, συμμετείχε και ο στρατιώτης Ιωάννης Καραγιάννης, από το Ζητούνι, που ήταν διορισμένος από τον Κακλαμάνο, ως φρουρός των Μαυρομιχαλαίων. 

Το όπλο , είχε αγοραστεί από έναν άνθρωπο των Μαυρομιχαλαίων, ονόματι Σκορδούλη, μαζί με μια άλλη, ίδια πιστόλα, που είχε ο Γιώργος Μαυρομιχάλης, από τον Τηνιακό έμπορο Παξημάδη.

Ο δεύτερος πυροβολισμός, που αστόχησε, προήλθε από τον άλλο φρουρό Μαυρομιχαλαίων, τον πατρινό Ανδρέα Γεωργίου, που στεκόταν απέναντι από την είσοδο του Αγίου Σπυρίδωνα. 

 Η απόφαση για την εκτέλεση του Καποδίστρια, δεν ελήφθη στην Ελλάδα , στη σύσκεψη των 5 καραβοκυραίων στην Υδρα, αλλά σε πολύ υψηλά επίπεδα. 

Η απόφαση ήταν του Ρότσιλντ, και την έφερε εις πέρας ο άνθρωπός τους ο Ουέλλιγκτον, με την έγκριση της Στοάς του Λονδίνου. Χωρίς την εντολή της «μητέρας του Κόσμου», ούτε ο Ρώμας, ούτε κανείς άλλος Μασσόνος, θα τολμούσε να δολοφονήσει τον Καποδίστρια. Για τον λόγο αυτό ,190 χρόνια μετά τη δολοφονία , παραμένουν ως «άκρως απόρρητοι» οι ενοποιημένοι Φάκελοι, «THE ASSASSINATION OF KAPODISTRIAS», που περιέχει όλα τα σχετικά αγγλικά έγγραφα, και πιθανώς το ιδιόχειρο σημείωμα του μεγάλου Δασκάλου της «μητέρας του Κόσμου», του δούκα του Σάσεξ , Αύγουστου Φρειδερίκου, και ο Φάκελος Μάουερ, του μέλους της αντιβασιλείας και Υπουργού της Δικαιοσύνης , που είχε συγκεντρώσει τα δικά του στοιχεία, και τον οποίο με κάποιο τρόπο τον έβαλαν στο χέρι οι 'Αγγλοι, ο οποίος έχει τίτλο «MINISTER DE LA JUSTICE, A ΄ SA MAJSTΕ΄ LE ROIS POUR LA REGENCE». 

 Οι Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης που μετείχαν της συνομωσίας ήσαν παρόντες στη δολοφονία, και είχαν τον ρόλο που είχε ο Όσβαλντ στη δολοφονία του Τζων Κέννεντυ. Του χρήσιμου ηλίθιου. Ήσαν εκεί για να κατηγορηθούν και να τους φορτώσουν την εκτέλεση. 

http://deltio11.blogspot.com/2022/09/27-1831.html Σπυρίδων Χατζάρας

===================

Ποιοι και γιατί δολοφόνησαν τον Ιωάννη Καποδίστρια

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας από δύο μέλη της οικογένειας Μαυρομιχάλη, τα οποία πυροβόλησαν και μαχαίρωσαν θανάσιμα τον κυβερνήτη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος, καθώς πήγαινε να παρακολουθήσει την κυριακάτικη θεία λειτουργία. Ο τραγικός θάνατος του Καποδίστρια βύθισε σε θλίψη τον γεωργικό πληθυσμό ενώ αντίθετα στην Ύδρα δέχτηκαν την είδηση με πανηγυρισμούς.

Η δολοφονία του Καποδίστρια οργανώθηκε σύμφωνα με αρκετούς ιστορικούς από τη Μεγάλη Βρετανία και την Γαλλία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο φάκελος για την δολοφονία του Καποδίστρια στα βρετανικά αρχεία παραμένει απόρρητος.

Ας έχουμε επίσης υπ’ όψη μας ότι, ως κυβερνήτης, ο Καποδίστριας αρνήθηκε να δεχθεί μισθό, όπως επίσης αρνήθηκε χρηματική αποζημίωση από τον Τσάρο για να μην κατηγορηθεί από τους αντιπάλους του για μεροληψία απέναντι στη Ρωσία, ενώ διέθεσε όλη του την περιουσία για τους σκοπούς της επανίδρυσης του κράτους.

ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Το δημοσίευμα που ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο που έγραψε ο κ. Γ. Σκλαβούνος και επιμελήθηκε ο κ. Ανδρέας Καλογεράς με τίτλο «Μαρτυρίες και Γνώμες για τον Ιωάννη Καποδίστρια» και υπότιτλο: «Δελφούς της Οικουμένης ήθελε την Ελλάδα ο Ιωάννης Καποδίστριας».

Μερικές σημαντικές μαρτυρίες για τη δολοφονία του Ι. Κ.

Όταν οι Βασιλείς, ο Μέτερνιχ και οι μυστικές υπηρεσίες της Ιεράς Συμμαχίας τον θεωρούν τη πηγή των επαναστατικών κινημάτων στην Ευρώπη, κάποιοι “ημέτεροι” επιμένουν να συντηρούν το κατεστημένο ιστορικό ψεύδος περί του Καποδίστρια ως εκφραστή της ‘πεφωτισμένης δεσποτείας’ και του Τσαρικού απολυταρχισμού.

Μαρτυρία του Αυγουστίνου Καποδίστρια (αδελφού του Κυβερνήτη που κατετέθη στον Φρειδερίκο Τιρς, Ιστορικό και μετέπειτα συμβούλου του Όθωνα και καθηγητού της Αρχαίας Ιστορίας Φιλολογίας στο Παν/μιο του Μονάχου.

Η Ελλάδα του Καποδίστρια, Τόμος Α’ σελ.105

Και ο κόμης Αυγουστίνος, που τον είδα μερικές φορές μετά το μοιραίο γεγονός, φώναξε: “Ναι κύριε, η Γαλλία και η Αγγλία είναι που δολοφόνησαν τον αδελφό μου”. Καθώς του δήλωνα ότι δε καταλάβαινα τίποτα από αυτά τα εκπληκτικά λόγια και ότι ίσως ήθελε να πει ότι ο αδελφός του είχε χαθεί εξ αιτίας της αντιδράσεως που υπετίθετο ότι την είχαν υποθάλψει αυτές οι δύο δυνάμεις, διαμαρτυρήθηκε εναντίον αυτής της ερμηνείας, διατύπωσε ακόμα μια φορά τη κατηγορία με τα ίδια λόγια και έφθασε μάλιστα να μου προτείνει να το γράψω στην αυλή της Βαβαρίας.

Επιβεβαίωση της συνεργασίας των Αγγλο-γάλλων με τους μέλλοντες δολοφόνους του Ι.Κ. καταθέτει ο Π. Χιώτης, ως ακολούθως:

“…Τας συμπράξεις και ραδιουργίας των συμπρακτόρων Άγγλων και Γάλλων μετ’ανταρτών του Καποδίστριου, ιδίοις οφθαλμοίς βλέποντες οι Επτανήσιοι, κατεβόων. Εν Κερκύρα δε τοσούτον εξήφθησαν κατά των κολάκων του Αρμοστού Άδαμ, όστις εκ του φανερού συνεκοινώνει με τους αντικαποδιστριακούς, ώστε τινάς αυτών ελιθοβόλησαν, και το φαρμακείον όπου συνηθροίζοντο, ήθέλησαν να καύσωσι.Τον δε Ζαίμην, Μπενιζέλον Ρούφον, και Μαυρομιχάλην εκ Πελοποννήσου έλθοντας εις Ζάκυνθον, ο κοινός λαός ελιθοβόλησεν, και ηνάγκασεν αυτούς ν’αναχωρήσωσι ταχύτερον, και σωθώσιν εις Ύδραν. Την πανταχού της Ελλάδος εξέγερσιν καθ εαυτών ιδόντες οι αντικαποδιστριακοί και την υπερίσχυσιν του Κυβερνήτου κατά την συγκαλουμένην αυνέλευσιν γνωρίσαντες , εσχεδίασαν να τον δολοφονήσωσι…”.

Π. Χιώτης, Ιστορία του Ιονίου Κράτους, σελ.788

Ασφαλώς η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια δεν υπήρξε αποτέλεσμα βρασμού ψυχής ή απλά αντεκδίκησης. Ο γνωστός μεγάλος ιστορικός της Επτανήσου (αλλά και κατά παραδοχήν του αγγλόφιλος) Παναγιώτης Χιώτης, αναγνωρίζει και καταγράφει τη προετοιμασία της δολοφονίας και τουλάχιστον μερικά από τα γενεσιουργά αίτια, τονίζοντας ότι οι αντιπολιτευόμενοι….

“…Φθονούντες δόξαν και σεβασμόν, απέφερεν ο κοινός λαός της Ελλάδος , ο διακηρύττων παντού αυτόν πατέρα και ευεργέτην, διέβαλλον και εσυκοφάντουν και προς λαόν, και προς ηγεμόνας πάσαν πράξιν του και διοίκησιν. Κατηγόρουν αυτόν ως φιλοδεσποτικόν και αφιλόμουσον, ότι παρεβίαζε το Ελληνικόν σύνταγμα, ότι διέφθειρε τας εκλογάς εις την συγκρότησιν της συνελεύσεως, ότι αυτοδεσπότως και δια των αδελφών αυτού και άλλων Επτανησίων εβούλετο να στηρίξει δυναστείαν και τυραννίαν επί του ελεύθερου λαού της Ελλάδος, ότι έκδοτος εις τα Ρωσσικά συμφέροντα, παραγγώνιζε τους επισήμους φίλους και σχετικούς αγωνιστές των άλλων Δυνάμεων, ότι απεστρέφετο τας εισηγήσεις των Πρέσβεων και των συμβουλίων, ότι ο Βιάρος και ο Γιαννατάς διοργάνωσαν δικαστήρια, ίανα αφαρπασωσι την περιουσίαν και πτωχύνουσι τους ευπορούντας και εξευτελίσαντες αυτούς να έχωσιν υποχειρίους εις τον δεσποτισμόν του Ρώσσου Καποδιστρίου. Εν τοσαύταις δε αναιδείαις και ύβρεσιν έφθασαν, ώστε εκάλουν δια της εφημερίδος αυτόν με Ηλιογάβαλον, τύραννον, διαφθορέα χρηστοηθείας και υποκριτήν. Άρπαγας δε και ταταχρηστάς τους αδελφούς αυτού και οικείους εκ των Επτανησίων….

Η ευθύτης όμως του ανδρός, και η επιδοκιμασία πάσης διοικητικής πράξεως παρά της συνελεύσεως και ο σεβασμός και η υπόληψις εν γένει παρ’ όλου του λαού της Ελλάδος και των εν αλλοδαπή ομογενών, κατέβαλον ως ιστόν αράχνης πάσαν κατηγορίας των αντιπολιτευομένων και αντίδρασιν. Διό εξεμάνησαν ούτοι οίτινες ενώ επερίμενον να ίδωσι τον Κυβερνήτην αποδιωγμένον εκ της εξουσίας υπό της συνελεύσεως, και επωνειδιζόμενον δια πολιτικήν πορείαν παρά ταις συμμάχοις Αυλαίς, είδον αυτόν ευφημούμενον ως σωτήρα και υποστηριζόμενον ως κηδεμόνα νέου ηγεμόνος. Ενώ δε εστοχάζετο ο Κυβερνήτης να μεταβή αυτοπροσώπως εις Λονδίνο και συνομιλήσει προς το εκεί συμβούλιον, ίνα εκπεραιωθώσι ταχύτερο ναι αγαθαί βουλαί των Δυνάμεων υπερ των Ελληνικών συμφερόντων, οι κορυφαίοι των αντιπολιτευομένων Μαυρομιχάλης, Μαυροκορδάτος, Ζαΐμης, προσκαλούμενοι να λάβωσι Γερουσιαστού θέσιν, παρητούντο και επορεύοντο εις Ύδραν, ίνα συνεργώσι μετά των λοιπών συναθροισθέντων αντιπάλων του Κυβερνήτου…”.

Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης επιβεβαιώνει τον Αυγουστίνο Καποδίστρια:
Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης στα 1840 μολόγησε την Αλήθεια, λέγοντας στο Γιατροφιλόσοφο Πύρρο που κατηγόραγε τον Ιωάννη Καποδίστρια τούτα τα λόγια: ‘Δεν μετράς καλά φιλόσοφε… Ανάθεμα στους Αγγλογάλλους που ήσαν η αιτία κι εγώ έχασα τους δικούς μου, και το Έθνος έναν άνθρωπο που δε θα τονε μεταβρει και το αίμα του με παιδεύει ως τώρα…’
Βλαχογιάννης, “Ιστορική Ανθολογία”, σελ59
Επίσης βλέπε Διον. Κόκκινος, “Κανάρης”, σελ.415

Από τους δολοφόνους (γιούς του Πετρόμπεη) ο Κωνσταντήν Μπέης όταν τον συνέλαβαν και λίγο πριν πεθάνει από τα τραύματά του, ζητώντας έλεος δηλώνει:
«Δεν φταίω εγώ στρατιώται, άλλοι μ’ έβαλαν»
Κασομούλης, Τόμος 3, σελ.440

Ο άλλος εκ των δολοφόνων, ο Γ. Μαυρομιχάλης, αμέσως μετά την δολοφονία καταφεύγει στο σπίτι του αντι-πρεσβευτή της Γαλλίας Βαρώνου Ρουάν και δηλώνει:

«Σκοτώσαμε τον τύραννο. Μπιστευόμαστε στην τιμή της Γαλλίας. Να τα άρματά μας. Ο Ρουάν υπεσχέθη προστασίαν».
Κασομούλης, ως ανωτέρω.

Πληρωμένοι οι εκτελεστές –δολοφόνοι του Ιωάννη Καποδίστρια
(Ένα καλά φυλαγμένο μυστικό)

Σε αντίθεση με το κυρίαρχο κατά συνθήκη ψεύδος ότι οι Μαυρομιχαλαίοι από εκδίκηση και πιστοί στα έθιμα της Μάνης, δολοφόνησαν τον Ι.Κ., η ιστορία μαρτυρεί το αντίθετο. Η χρηματική αμοιβή των δολοφόνων είχε πριν από τη δολοφονία διασφαλιστεί, όπως είχε διασφαλιστεί και από τους ξένους προστάτες, η προστασία τους.

Τα ίδια λέει, με τούτον εδώ το σύντομο τρόπο , κι ο Κολοκοτρώνης: "Τους εγύρισαν τα μυαλά, τάζοντές τους χιλιάδες τάλαρα και άλλα, και αν δεν επαρακινούντο αυτοί από μεγάλες υποσχέσεις, και να είναι βέβαιοι ότι θα γλιτώσουν, δεν το αποφάσιζαν ποτέ".

Περί των εσωτερικών συνεργών και πρωτεργατών της δολοφονίας (πέραν των ξένων ηθικών αυτουργών).

Την ενεργό και ηγετική ανάμειξη του Μαυροκορδάτου, ηγετικού στελέχους της αντι-Καποδιστριακής φατρίας στην προετοιμασία της δολοφονίας του πρώτου Κυβερνήτη της Νεώτερης Ελλάδος κατήγγειλε στην Ελληνική Βουλή, 26 Ιανουαρίου 1845 παρουσία του Μαυροκορδάτου, ο γνωστός οπλαρχηγός Γρίβας με τα ακόλουθα λόγια:

“Όποτες είτανε στην Ελλάδα αυτός ο Μαυροκορδάτος, την έφαγε. Όταν τον είδα πρωθυπουργό, ευτύς είπα πάει η πατρίδα. Κι έχει ακόμα πρόσωπο να’ρχεται μπροστά μας και να μας λέει τα παραμύθια της Χαλιμάς. Ποιός σκότωσε το Καποδίστρια παρ’ αυτός: Και θέλει να μιλάει ακόμα!”

Δημ.Φωτιάδης “Όθωνας” εκδ. Μέλισσα, σελ.24

=====================

Πνευματικά «ρήματα» και συμβουλές (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

1. Να αγαπήσεις και να συμπονέσεις τους φτωχούς, για να ελεήσει και σένα ο Θεός.

2. Να μην πηγαίνεις κοντά σε φιλόνικους ανθρώπους, για να μην αναγκασθείς να βγεις από τη γαλήνη του Θεού.
3. Να μην αηδιάζεις με τη δυσοσμία των αρρώστων, και μάλιστα των φτωχών, επειδή και συ το ίδιο δώμα φοράς.
4. Να μην επιπλήξεις αυτούς που έχουν θλίψη στην καρδιά, για να μη μαστιγωθείς με το ίδιο τιμωρητικό ραβδί, και θα ψάχνεις τότε ποιος να σε παρηγορήσει, και δε θα βρίσκεις κανέναν!
5. Να μη χλευάσεις και περιγελάσεις τον ακρωτηριασμένο, διότι όλοι θα πάμε στον τάφο, όπου δεν υπάρχει διάκριση.
6. Να συμπαθείς τους αμαρτωλούς, να μισήσεις όμως τα αμαρτωλά έργα τους, και να μην τους καταφρονήσεις για τα ελαττώματά τους, μήπως και συ, αργότερα, πέσεις στην ίδια παγίδα της αμαρτίας.
7. Θυμήσου ότι έχεις την κοινή, χωματένια, ανθρώπινη φύση, και να κάνεις το καλό σε όλους αδιακρίτως.
8. Αυτούς που ζητούν την ευχή σου να μην τους μαλώνεις, και να μην τους αποστερείς από τα συμπονετικά και παρηγορητικά σου λόγια, για να μη χαθούν και ζητήσει ο Θεός από σένα λόγο για τις ψυχές τους. (30)
9. Να μην αργολογείς, αλλά να λες μόνο τα δέοντα και τα αναγκαία.
10. Να αρκείσαι στα πενιχρά ενδύματα, ίσα – ίσα για να προστατεύεις το σώμα σου.

Γαστριμαργία.

11. Να τρως ευτελή φαγητά, για να συντηρείται το σώμα σου σε καλή κατάσταση, και να αποφεύγεις τη γαστριμαργία.
12. Να τρως λίγο από όλα τα φαγητά της τράπεζας, και όχι άλλα να περιφρονείς, και άλλα να διαλέγεις και, μ’ αυτά, να θέλεις να γεμίσεις το στομάχι σου.
13. Ανώτερη όλων των αρετών είναι η διάκριση.
14. Μην πίνεις κρασί, παρά μόνο όταν είσαι με άλλους, ή είσαι άρρωστος και αισθάνεσαι αδυναμία.
15. Μη διακόψεις τον άλλο, ενώ μιλάει, και αντιλογήσεις σαν αμαθής, αλλά να φέρεσαι με σοφία και αυτοκυριαρχία.
16. Όπου κι αν βρεθείς, να θεωρείς τον εαυτό σου μικρότερο και υπηρέτη των αδελφών σου.
17. Τρώγε και πίνε με εγκράτεια και αυτοκυριαρχία, όπως αρμόζει στα παιδιά του Θεού.
23. Μην ελέγξεις κανένα άνθρωπο για το παράπτωμά του, αλλά να θεωρείς τον εαυτό σου υπεύθυνο για όλα, και για το σφάλμα του αδελφού σου.
24. Αν είναι κάποια ευτελής εργασία, να την κάνεις με ταπεινοφροσύνη, και να μην την αποφεύγεις, μήτε να παραιτείσαι, για να την κάνει άλλος.
25. Στο δρόμο που πηγαίνετε, εάν σου πει ο μεγαλύτερος «Έλα να ψάλλουμε», μην τον παρακούσεις. Εάν, πάλι, δε σου το πει, εσύ να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό, όμως με την καρδιά σου δοξολόγησε το Θεό.
26. Καλύτερα να σε καταφρονήσουν, παρά να καταφρονήσεις εσύ τον άλλο. Καλύτερα να αδικηθείς, παρά να αδικήσεις.
27. Εσύ που είσαι γαστρίμαργος, και ζητάς να ευχαριστήσεις το στομάχι σου με ποικίλα και νόστιμα φαγητά, πρόσεξε. Καλύτερα να βάλεις στην κοιλιά σου αναμμένα κάρβουνα, παρά τα τηγανισμένα φαγητά των αξιωματούχων και των αρχόντων.
28. Μην πηγαίνεις στις πλατείες, όπου συγκεντρώνονται και μαλώνουν άνθρωποι οργίλοι και φιλόνικοι, για να μη γεμίσει θυμό η καρδιά σου, και κυριαρχήσει στην ψυχή σου το σκοτάδι της πλάνης.
29. Με άνθρωπο υπερήφανο να μη συγκατοικήσεις, για να μη χάσει η ψυχή σου την ενέργεια και τη χάρη του αγίου Πνεύματος, και γίνει κατοικητήριο παντός πονηρού πάθους. (32-5).

(Από το βιβλίο: “Ανθολόγιο από την ασκητική εμπειρία του Αγίου Ισαάκ του Σύρου”. Ερμηνευτική απόδοση – επιμέλεια, Κωνσταντίνου Χρ. Καρακόλη, Δρος Θεολογίας, Φιλολόγου)

(Πηγή: orp.gr, Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη)

=======

Η ελεημοσύνη του Θεού είναι θαυμαστή – Πως ενεργεί η αληθινή αγάπη (Όσιος Ισαάκ ο Σύρος)

1. Τι θαυμαστή που είναι η ελεημοσύνη του Θεού ! Πόσο εκπληκτική είναι η χάρη του Θεού που μας έκτισε! Τι δύναμη μας έδωσε και μας έκανε ικανούς για όλα! Πόσο άμετρη είναι η καλοσύνη του, που εισάγει την αμαρτωλή μας φύση στην ανάπλαση! Ποιος μπορεί να εξυμνήσει τη δόξα του; Τον παραβάτη των εντολών του και τον βλάσφημο τον ανασταίνει με τη μετάνοια˙ τον άνθρωπο, που ήταν άμυαλο χώμα, τον ανακαινίζει και τον κάνει συνετό και λογικό˙ τον διασκορπισμένο και αναίσθητο νου και τις διασκορπισμένες λόγω των αμαρτιών μας αισθήσεις, όλα αυτά, τα κάνει με την αγάπη του λογική φύση, άξια να εννοεί σωστά τα θεία και τα ανθρώπινα.

Γιατί αυτός που ζει ακόμη στις αμαρτίες του δεν είναι ικανός να εννοήσει τη χάρη της προσωπικής του ανάστασης. Πού είναι, λοιπόν, η κόλαση που θα μας γεμίσει με θλίψη ; Και πού είναι η κόλαση που μας εκφοβίζει από παντού και υπερνικά την αγάπη του Θεού ; Ποια κόλαση και ποια γέεννα του πυρός μπορεί να σταθεί μπροστά στη χάρη της ανάστασης, όταν ο Θεός μας αναστήσει εν δόξη από τον άδη και κάνει τούτο το φθαρτό σώμα μας να ντυθεί την αφθαρσία ; Όσοι έχετε διάκριση , θαυμάστε τα μεγαλεία του Θεού.

Ποιος όμως έχει τόσο σοφή και αξιοθαύμαστη διάνοια, που θα μπορέσει να θαυμάσει, όσο αξίζει, τη χάρη του Δημιουργού μας ; Η ανταπόδοση των αμετανόητων αμαρτωλών είναι βέβαιη , όμως αντί της δίκαιης ανταπόδοσης ο Κύριος ανταποδίδει την ανάσταση σ’ αυτούς που μετανοούν και , αντί να τιμωρήσει αυτούς που καταπάτησαν το νόμο του , τους ντύνει με την τέλεια δόξα της αφθαρσίας. Αυτή η χάρη, που μας ανασταίνει από την αμαρτία, είναι μεγαλύτερη από εκείνη που μας δόθηκε , όταν από την ανυπαρξία μας έφερε στην κτιστή ύπαρξη . Δόξα στην άμετρή σου χάρη, Κύριε. (244-6).

Πώς ενεργεί η αληθινή αγάπη.

2 Όποιος έχει μνήμη Θεού και τιμά κάθε άνθρωπο , αυτός βρίσκει βοήθεια από κάθε άνθρωπο , που δέχεται μυστικά μέσα του την εντολή του Θεού να βοηθήσει . Όποιος πάλι απολογείται για να σώσει τον αδικούμενο , βρίσκει το Θεό να τον υπερασπίζεται . Όποιος δίνει το χέρι του να βοηθήσει τον πλησίον του , λαμβάνει τη βοήθειά του από το χέρι του Θεού . Όποιος κατηγορεί τον αδελφό του κινούμενος από κακία , βρίσκει το Θεό κατήγορό του . Όποιος διορθώνει τον αδελφό του κρυφά από τους άλλους , γιατρεύει την κακία του˙ και όποιος κατηγορεί κάποιον μπροστά στους άλλους, κάνει πιο οδυνηρά τα τραύματά του.

Όποιος θεραπεύει κρυφά από τους άλλους τον αδελφό του , κάνει φανερή τη δύναμη της αγάπης του˙ ενώ αυτός που τον ντροπιάζει μπροστά στους φίλους του , αποδεικνύει τη δύναμη του φθόνου που φωλιάζει μέσα του . Ο φίλος που ελέγχει κρυφά , είναι σοφός γιατρός˙ ενώ αυτός που γιατρεύει μπροστά στα μάτια των άλλων, στην πραγματικότητα εξευτελίζει τον άρρωστο .

Συμπάθεια θα πει να συγχωρείς κάθε σφάλμα του άλλου . Το πονηρό φρόνημα φαίνεται όταν αντιμιλάς στον αμαρτήσαντα . Αυτός που διορθώνει τον άλλον αποβλέποντας πραγματικά στην ψυχική του υγεία , τον διορθώνει με αγάπη , ενώ αυτός που ζητάει να εκδικηθεί, είναι κούφιος από αγάπη.

Ο Θεός παιδεύει και διορθώνει τον άνθρωπο με αγάπη, χωρίς εκδίκηση , και ζητάει να γιατρέψει την εικόνα του , χωρίς να κρατάει την οργή του για τις κακίες του ανθρώπου πολύν καιρό . Αυτός ο τρόπος της αγάπης είναι ευθύς και δεν παρεκκλίνει στην εμπαθή εκδίκηση. Ο δίκαιος και σοφός άνθρωπος είναι όμοιος με το Θεό ˙ γιατί δεν παιδεύει καθόλου το συνάνθρωπό του με εκδικητικότητα για την κακία του , αλλά τον παιδεύει ή για να διορθωθεί ο ίδιος , αν το θελήσει , ή για να φοβηθούν οι άλλοι . Η παιδεία που δεν είναι όπως την περιέγραψα , δεν είναι αληθινή παιδεία. (284-5).

(Από το βιβλίο: “Ανθολόγιο από την ασκητική εμπειρία του Αγίου Ισαάκ του Σύρου”. Ερμηνευτική απόδοση – επιμέλεια, Κωνσταντίνου Χρ. Καρακόλη, Δρος Θεολογίας, Φιλολόγου. Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη)

(Πηγή ψηφ. κειμένου: orp.gr)

====================

Ἔχει χαθεῖ πιὰ κάθε μέτρο;

Πατριάρχης Κύριλλος: Ὅσοι θυσιαστοῦν στὸν πόλεμο θὰ συγχωρεθοῦν οἱ ἁμαρτίες τους.

 Μέχρι τώρα ὁ μοναδικὸς χριστιανὸς ἱεράρχης ποὺ εἶχε κηρύξει ἄφεση ἁμαρτιῶν γιὰ ὅσους θυσιαστοῦν στὸν πόλεμο, δηλαδὴ συγχωροχάρτι, ἦταν ὁ Πάπας Οὐρβανὸς Β΄ στὴν ἔναρξη τῶν σταυροφοριῶν. Φυσικὰ τὸ ἴδιο ἔπραξαν ὅλοι οἱ Πάπες μετὰ ἀπὸ αὐτὸν καθ’ ὅλη τὴν διάρκεια τῶν σταυροφοριῶν δίνοντας ἄφεση ἁμαρτιῶν ἀκόμα καὶ μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Κων/πόλεως.

Ἡ δικαιολογία: Οἱ σταυροφορίες ἦταν πόλεμος ἱερὸς ἐνάντια σὲ ἄθεους δηλ. πόλεμος πίστεως, πόλεμος ὑπὲρ τῆς πατρίδος καὶ φυσικὰ πόλεμος ἀξιῶν. Τὸ ἴδιο  καὶ γιὰ τὴν ἴδια δικαιολογία ἔπραξαν καὶ οἱ διάδοχοί τους, ὅταν ἀθώωσαν π.χ. τὶς ἁμαρτίες τῶν Κονκισταδόρων ἐνάντια τῶν Ἰνδιάνων ἢ τῶν Κροατῶν στρατιωτῶν ἐνάντια τῶν Σέρβων.

Οἱ Ὀρθόδοξοι ποτὲ δὲν ἔπραξαν κάτι τέτοιο. Ἄλλο ἡ τιμὴ καὶ ἡ ἀναγνώριση τῶν ἀνθρώπων ποὺ πολεμοῦν καὶ θυσιάζονται γιὰ τὴν πατρίδα καὶ ἄλλο ἡ συγχώρεση τῶν ἁμαρτιῶν τους γι’ αὐτὸ τὸν λόγο. Ὁ ἅγιος πατριάρχης Πολύευκτος (5. Φεβρ.) ἀρνήθηκε νὰ ἁγιοποιήσει παρὰ τὶς ἐπίμονες προσπάθειες τοῦ αὐτοκράτορα Νικηφόρου Φωκᾶ τοὺς στρατιῶτες ποὺ ἔπεσαν στὶς μάχες κατὰ τῶν Ἀράβων. 

Τώρα ὅμως μετὰ τὸν κάθε Πάπα τῆς Ρώμης, μετὰ τὸν “Πάπα” τῆς Ἀνατολῆς Βαρθολομαῖο ποὺ εὐλόγησε τὸν “δίκαιο” ἀγώνα τῶν Τούρκων στὴν Συρία καὶ στὸ Β. Ἰράκ (!), ὁ νέος “Πάπας” τοῦ Βορρᾶ, ὁ Κύριλλος Μόσχας, ὅλως τυχαίως μετὰ τὴν διακήρυξη μερικῆς ἐπιστράτευσης ἀπὸ τὸν Ποῦτιν, κήρυξε στοὺς Ρώσους στὸ κήρυγμα τῆς Κυριακῆς ὅτι “η Εκκλησία συνειδητοποιεί ότι αν κάποιος, ωθούμενος από την αίσθηση του καθήκοντος και την ανάγκη να εκπληρώσει τον όρκο του… πάει να κάνει αυτό που τον καλεί το καθήκον του και, αν κάποιος πεθάνει κατά την εκτέλεση αυτού του καθήκοντος, τότε έχει αναμφίβολα διαπράξει κάτι που ισοδυναμεί με θυσία. Θα έχει θυσιαστεί για άλλους. Και επομένως, πιστεύουμε ότι αυτή η θυσία ξεπλένει όλες τις αμαρτίες που έχει διαπράξει ένας τέτοιος άνθρωπος“. Καὶ ἐμεῖς ὡς ἀδαεῖς ρωτοῦμε;

Ὁ ἅγ. Παΐσιος ἀλλὰ καὶ ὁ ἀείμνηστος π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ὁμολόγησαν, ὅτι πολλοὶ στρατιῶτες, κατὰ τὰ ἄλλα ἡρωικοί, ἔπεσαν στὸν πόλεμο  καὶ τοῦ ’40 καὶ στὸν ἐμφύλιο ἀπὸ σφαίρα ἢ βόμβα, ὡς τιμωρία, διότι ὕβριζαν τὰ θεῖα. Αὐτῶν γιατὶ δὲν συγχωρέθηκε ἡ ἁμαρτία τῆς ὕβρεως; 

Κομμουνιστὲς ποὺ πολέμησαν κατὰ τῶν Γερμανῶν θυσιαζόμενοι γιὰ τὴν πατρίδα τους, πολεμοῦσαν παράλληλα τὴν Ἐκκλησία καὶ σκότωσαν Χριστιανούς. Θὰ συγχωρεθοῦν οἱ ἁμαρτίες τους καὶ ἡ ἀθεΐα τους  ἐπειδὴ θυσιάστηκαν γιὰ τὴν πατρίδα τους;

Πολλοὶ στρατιῶτες τῶν Ρώσων εἶναι εἴτε μουσουλμάνοι (Τσετσένοι ἢ Τουρκμένοι), εἴτε ἄθεοι, καὶ ὅπως συμβαίνει σὲ κάθε πόλεμο κάποιοι (ὄχι ὅλοι) εἴτε κλέβουν, εἴτε βιάζουν, εἴτε βασανίζουν. Θὰ συγχωρεθοῦν οἱ ἁμαρτίες τους καὶ ἡ ἀθεΐα τους  ἐπειδὴ πολεμοῦν γιὰ τὴν πατρίδα τους;

Οἱ Οὐκρανοὶ στρατιῶτες πολεμοῦν κι αὐτοὶ γιὰ τὴν πατρίδα τους καὶ μάλιστα ὁ Κιέβου Ὀνούφριος εὐλόγησε τὴν ἀντίστασή τους ἐνάντια στοὺς Ρώσους; Κι ἀπὸ αὐτοὺς κάποιοι (ὄχι ὅλοι) εἶναι ναζί, καὶ ὅπως συμβαίνει σὲ κάθε πόλεμο κάποιοι βασανίζουν, κάποιοι κλέβουν, κάποιοι βιάζουν. Θὰ συγχωρεθοῦν κι αὐτῶν οἱ ἁμαρτίες τους, ἐπειδὴ πολεμοῦν καὶ θυσιάζονται γιὰ τὴν πατρίδα τους;

Καὶ τότε θὰ ἔχουμε τὸ φαινόμενο, τὸ ἔνα μέρος τῆς Ἐκκλησίας (Κύριλλος) νὰ συγχωρεῖ τὶς ἁμαρτίες τῶν Ρώσων καὶ ἕνα ἄλλο (Ὀνούφριος) ὑπακούοντας στὴν διδασκαλία τοῦ Πατριάρχου του τὶς ἁμαρτίες τῶν Οὐκρανῶν ; Καὶ κατὰ τὴν διδασκαλία αὐτὴ ὁ Θεὸς θὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες ἀνθρώπων κάθε θρησκεύματος καὶ στάσεως ζωῆς, ἐπειδὴ αὐτοὶ θυσιάζονται γιὰ τὴν πατρίδα τους;

Ἔχει χαθεῖ πιὰ κάθε μέτρο;

Δεῖτε τὸ ἄρθρο καὶ τὸ κήρυγμα Κυρίλλου ἐδῶ 

πηγή

==============

Γ. Φίλης :Δεν θέλουν τα λεφτά μας την Ψυχή μας θελουν // «Μην τσιμπάτε» Yannis Bakman

Είχα πει πριν πολλούς μήνες πως όλες οι κυβερνήσεις του Δυτικού Κόσμου

θα αλλάξουν προς την πλευρά των “άκρων” ή γενικώς “θα αλλάξουν”.

Το βλέπουμε να γίνεται και στην Ιταλία.

Αυτό που κάποιοι θεωρούν “δικαίωση” γιατί θα φύγουν οι “κακοί κυβερνώντες”

που επέβαλαν όλα αυτά τα “κακά πραγματάκια” και μας έφεραν στην επισεπισιτιστική κρίση

είναι απλώς “χειραγώγηση”. Ψυχολογία μαζών.

Φυσικά είναι αδιάφορο στον κόσμο αν αυτοί οι νέοι “σωτήρες” έχουν θετική άποψη για τις ηλεκτρονικές ταυτότητες και για το ψηφιακό νόμισμα που φαίνεται ως μονόδρομος πλέον.

Έχετε προσέξει, πως κανείς από αυτούς τους Σωτήρες δεν έχει πει ούτε λέξη για αυτά τα “νέα” κακά πραγματάκια;

Και μιλάω ακόμη και για την Ελλαδίτσα μας. Έχετε αναρωτηθεί γιατί κανείς από αυτούς τους σωτήρες σας

που κάνουν κόμματα και σας απασχολούν με αόρατες “νίκες” δεν αναφέρονται σε αυτά τα “πραγματάκια”

αλλά σας κρατούν δεμένους στο παρελθόν;

Δεν έχουν άποψη για αυτά που έρχονται στο μέλλον; Είναι λογικό όμως.

Γιατί αυτοί που θα έρθουν να “σε σώσουν” στην ουσία έχουν άλλο, πιο σημαντικό ρόλο να παίξουν

Τον οποίο δεν θα καταλάβεις ποτέ αν μένεις μέσα στο Μάτριξ.

Απλώς θα γίνει έτσι, γιατί είναι προγραμματισμένο να γίνει.

Τα καμμένα χαρτιά φεύγουν και έρχονται νέα. Νέοι ηθοποιοί.

Πιο “ακραίοι”. Με άλλους ρόλους. Αφού ετοιμάζουν την απόλυτη δυστοπία.

Αυτό το κτήριο που ονομάζουν “βουλή” ουδεμία σχέση έχει με πολιτική.

Είναι απλά ένα “παράρτημα” μιας εταιρίας που θα “επιστρατεύσει” νέα στελέχη ηθοποιούς.

ΥΓ

Να πω ότι δεν το είπα κι αυτό ; Το πα.

Έρχονται γυναίκες πρωθυπουργοί, παντού στην Ευρώπη , μετά από την προπαγάνδα “για το ασθενές φύλο”.

Το κίνημα “Μην αγγίζετε τις γυναίκες” θα είναι υποσυνείδητα η άφεση αμαρτιών για το “τσουνάμι” που έρχεται και

για κάθε απόφαση των γυναικών πρωθυπουργών.

Φυσικά δίπλα της “και λίγο πιο μπροστά” αυτός που πραγματικά θα κάνει κουμάντο.

Ένας δισεκατομμυριούχος που κατέχει τα media της Ιταλίας και φυσικά με τεράστια πρωθυπουργική εμπειρία.

Δεν βλέπω καμία διαφορά στην Ιταλία. Δεν είδα κανένα μέσον του Μπερλουσκόνι

να υποστηρίζει κάτι από αυτά που θα αλλάξουν την Ιταλία πραγματικά.

Υπέρ στις υποχρεωτικότητες. Υπέρ σε όλα.

 Yannis Bakman

=========

Γ. Φίλης :Δεν θέλουν τα λεφτά μας την Ψυχή μας θελουν

=======

=======

===================